Этномәдени азшылықтардың әлеуметтік құбылысы әртүрлі әдіснамалық жүйелерді қолдана отырып, гуманитарлық және әлеуметтік ойдың әртүрлі салаларында кешенді ғылыми талдауды қажет етеді. ХХ ғасырда «этномәдени азшылық» ұғымы бірнеше рет әртүрлі бағыт ғалымдарының назарында болды: заңгерлер, саясаттанушылар, тарихшылар, мәдениеттанушылар, этнографтар мен әлеуметтанушылар. Этномәдени азшылықтардың өмірінің белгілі бір аспектілерін зерттеу, олардың ғылыми білім саласы үшін басым болып табылатын маңызды сипаттамаларды анықтау маңыздылығы өте ауқымды. Осы мақалада зерттелетін құбылыстың мәнін неғұрлым толық түсінуге этномәдени азшылықты анықтаудағы барлық қолданыстағы тәсілдерді түсіндіру және салыстыру арқылы қол жеткізіледі. Сондай-ақ, біз бұл мақалада қоғамымыздағы күнделікті өмір сүру барысында қолданып жүрген этносаралық дәстүрлі және инновациялық мәдениеттірімізді талдап, салыстырмалы тұрғыда талқылаймыз. Талдау барысы жүргізілген зерттеу нәтижелеріне негізделеді. Мақалада, жаһандану барысында өзгерістерге ұшырап жатқан дәстүрлеріміздің ұлт болашағына және халықтың әлеуметтік жағдайына тигізетін әсеріне сараптама жасалады. Қазіргі дамушы қоғамда дәстүрлі және инновациялық мәдениеттің проблемалары ерекше орын алады. Дәстүрлі және инновациялық мәдениеттің үйлесімділігі, бір жағынан дамудың, екінші жағынан қоғам үшін уақытпен тексерілген ең маңызды құндылықтарды сақтаудың кепілі болып табылады. Мақалада бұл мәселе дәстүрлі негіздерді сақтау ұлттық бірегейлікті сақтаудың қажетті шарты болып табылатын көпұлтты қоғам контекстінде қарастырылады.